مستند تپه های مارلیک نام فیلم کوتاهی است به کارگردانی ابراهیم گلستان در سال ۱۳۴۲ نسخه ترمیم شده و با کیفیت این مستند در هفتاد و ششمین دوره جشنواره بین المللی فیلم ونیز به نمایش درآمد.
این فیلم که در ظاهر درباره کاوش و یافته های باستان شناسی در منطقه مارلیک است؛ درواقع اثری درباره زندگی، هنر، دوام و آرزو برای فردایی بهتر است.
متن روایت شده در فیلم، نوشته ابراهیم گلستان است.
نخستین بار که نمایشگاه چیزهای پیدا شده در مارلیک را دیدم نظرم به دو مجسمه کوچک رفت که انگار فریاد می زدند. این دو خدای مرد و زن باروری بودند.
« من در مجسمه خدای زن دعوت به زندگی دیدم، و در مجسمه مرد راست کرده که ظرفی را گرفته بود، دیدم که دارد آب زندگی می ریزد. و آفتاب بود که از پشت پرده تالار موزه می آمد تا بچه آهوی مفرغ را با بوسه های گرم بنوازد. مرگ آنجا نبود. سی قرن دفن از اعتبار افتاده بود و پیش از تهنیت آفتاب، آهو هنوز لبخند آشنا می زد.
این ها بود علت برای این که فیلم بسازم. »
این مستند ماندگار عرصه هنر سینمای ایران محصول کارگاه فیلم گلستان است که موسیقی آن را موسیقی دان شهیر ایرانی، زنده یاد مرتضی حنانه ساخته است.
فیلم محصول ۱۳۴۲ است.